W prefabrykacji, produkcji i montażu elementów konstrukcji stalowych oprócz spawania czy zgrzewania wykorzystuje się połączenia śrubowe lub nitowane. Połączenia śrubami dzieli się ze względu na siły działające na śrubę a dokładnie ze względu na kierunek działania sił w śrubie:
- połączenia konstrukcji zakładkowe
- połączenia doczołowe
W połączeniach zakładkowych kierunek działania sił jest prostopadły do osi łączników zaś w połączeniach doczołowych jak łatwo się domyślać kierunek działania sił w tym elemencie łączenia konstrukcji jest równoległy do osi łączników.
Do wyżej wymienionych rodzajów połączeń punktowych stosuje się dodatkowo kategorie połączeń oraz odpowiednio stany graniczne określajace maksymalne naprężenia w łącznikach. I tak dla połączeń śrubowych-zakładkowych wyróżnia się kategorie: zwykłe, pasowane, nitowe i sworzniowe, w których stanem granicznym jest ścięcie dlub docisk łączników. Zaś dla połączeń sprężanych(ciernych)-zakładkowych stanem granicznym jest poślizg styku. Dla połączeń doczołowych wyróżnia się kategorie połączeń sprężanych i niesprężanych w których stanami granicznymi są zerwanie śrub lub rozwarcie styku.
Sama główna część łączenia czyli śruby podlegają klasyfikacji ze względu na dokładność pasowania oraz te, uzywane do produkcji konstrukcji stalowych mają specyficzną i zalecaną budowę. Stosowane są śruby z łbem sześcikątnym lub kwadratowym oraz z gwintem metrycznym. Śruby gwintowane są na całości lub części trzpienia cylindrycznego. Podkładki pod śruby stosuje się okragłe lub sześciokątne. W zaleznosci od dokładnosci wykonania i przeznaczenia wymienia się trzy klasy dokładnosci śrub:
- oznaczane symbolem A - śruby o dokładnej jakosci wykonania
- symbolem B - śruby o średniej dokładności wykonania
- z symbolem C - śruby o zgrubnej jakości wykonania określane jako surowe lub zgrubne
- dodatkowo klasyfikuje się też śruby specjalne stosowane w połączeniach pasowanych, kotwy, śruby rzymskie, śruby rozporowe.
| 
